Wspólne racjonalne, zdroworozsądkowe i realistyczne podejście członków RCEP do energetyki oraz ich przekonanie o kluczowej roli górnictwa w odbudowie gospodarek, każą sądzić, że obszary te stanowić będą o konkurencyjności wspólnoty, która z czasem usunie znudzoną wzrostem gospodarczym i produkcją Unię Europejską w cień. Wszystkie największe państwa RCEP, z wyjątkiem Nowej Zelandii, paliwa kopalne postrzegają jako bogactwo. Wchodzące w erę gwałtownej konsumpcji Indonezja i Wietnam swój wzrost gospodarczy uzależniają od dostępu do taniej energetyki bazującej na węglu. Chiny zapowiadają budowę nowych bloków węglowych oraz wzrost wykorzystania węgla koksowego. Australia – największy eksporter węgla planuje budowę nowych kopalń i wzrost eksportu surowca, zaś Japonia i Korea południowa po rezygnacji z atomu, zwiększają udział energetyki węglowej w krajowych miksach energetycznych, planując jednocześnie rozwój gospodarki wodorowej w oparciu o zasoby czarnego złota. Także Filipiny, w minionym tygodniu podkreśliły znaczenie swojego sektora wydobywczego w procesie wychodzenia z kryzysu COVID-19.

Wobec postępującej degradacji europejskiego przemysłu i górnictwa, mając na względzie ambicje klimatyczne prawdopodobnego prezydenta USA – Joe Bidena oraz zapowiedź planowanej przez niego likwidacji sektora naftowego i gazowego, należy się spodziewać rosnącej roli RCEP oraz dominacji surowcowej unii handlowej kosztem UE i Ameryki Północnej.

Rys. 1. Grafika RCEP, porównanie z EEA oraz USMCA.

Indie, których członkostwo w RCEP wydaje się być wyłącznie kwestią czasu, otwarcie deklarują uzależnienie swojego rozwoju gospodarczego i przewag konkurencyjnych od węgla. Rząd Indii po ogłoszeniu pierwszych 38 aukcji na wydobycie węgla dla prywatnych inwestorów, ogłosił 19 zwycięzców. Górnictwo surowca w tych 19 kopalniach zagwarantuje dodatkowe wydobycie na poziomie 51 mln ton węgla rocznie.

Rys. 2. Wyniki aukcji na obszary węglowe w Indiach; 10 listopada 2020 r.

World Economic Forum zrozumiawszy trudną sytuację górnictwa europejskiego, w artykule „Siedem sposobów, w jakie sektor górniczy może przygotować się na nadchodzącą erę gospodarczą” poradził wyczerpanym represjami klimatycznymi, niezdolnym konkurować cenowo koncernom, by postawiły na:

• Zwiększenie przejrzystość oraz wspieranie zasad środowiskowych, społecznych i ładu korporacyjnego;
• Rozwój IT oraz innowacji;
• Nowe technologie i nowe kadry;
• Zabezpieczenie łańcucha dostaw, a także rozwój rodzimego górnictwa w celu zabezpieczenia dostępu do kluczowych surowców;
• Górnictwo metali, których popyt będzie wzrastać wraz z transformacją technologiczną świata;
• Redukcję emisji gazów cieplarnianych;
• Wygospodarowanie środków niezbędnych do koniecznej ekspansji sektora na rynki zagraniczne.

Artykuł WEF nie szacuje kosztów proponowanych działań i nawet nie wspomina o potencjalnych źródłach ich finansowania, pozostając ślepym na pogłębiającą się przepaść między warunkami rozwoju górnictwa w krajach UE oraz innych rejonach świata.

Poniżej linki www do przedstawionych informacji:

https://www.dw.com/en/asia-pacific-nations-sign-worlds-biggest-free-trade-agreement/a-55604659
https://www.weforum.org/agenda/2020/11/mining-and-metals-new-economy/